Hallo allemaal

Mijn derde week zit er alweer op! Het was weer erg intensief, maar ik heb er weer van genoten!

Het lukt me helaas niet om foto’s bij mijn blog te plaatsen vanwege de slechte internet verbinding hier. Dit vind ik jammer want de foto’s zeggen toch heel veel! Maar goed, die moeten jullie dan bij terugkomst maar komen bekijken!

Van maandag t/m vrijdag ben ik weer bij mijn project geweest. Wanneer ik in de ochtend uit het minibusje stap en arriveer op mijn project komen alle kleuters direct op me afgerend ‘ AUNTI TESSA, AUNTI TESSA’ roepen ze dan met z’n alle in koor. Super leuk is dat! Ik leer alle kinderen nu echt goed kennen en zij mij ook. Ze zijn dolblij wanneer ze me zien!

Samen met de juf heb ik deze week de klas opgeknapt. Eerst hingen alleen de cijfers 1 t/m 10 op de muur, waarvan er een paar cijfers verdwenen waren. We hebben allemaal kleurplaten van de kinderen opgehangen, schilderkunsten, de dagen van de week, de maanden, alle vormen, cijfers etc. Het ziet er nu super leuke uit! De juf begint ook steeds meer los te komen tegenmij. Ze was eerst wat afstandig en ze vindt het ook lastig om Engels te praten. Nu komt ze veel meer los en durft ze ook met me in gesprek te gaan en dingen aan me te vragen! Het grappige is dat zij deze kinderen dus Engels leert, terwijl ze zelf minimaal Engels kan en veel woorden verkeerd uitspreekt. Ik kan haar daar dus goed mee helpen..

In de vorige blog had ik aangegeven dat ik steeds 1 les geef, maar de juf heeft nu door dat wanneer ze de kinderen gewoon lekker vroeg naar buiten stuurt, ik ze dan allemaal lekker kan vermaken en zij lekker kan gaan slapen. Ik ben dus eigenlijk nog het grootste gedeelte van de ochtend zelf met de kinderen bezig. Ik leer er wel heel veel van. Ik heb nog nooit voor een klas gestaan, maar het gaat meaardig goed af! De baas ´vader´ van het project gaf aan dat hij het heelbijzonder vond hoe ik les geef aan de kinderen en het liefst wilde hij dat ikmijn paspoort zou kwijtraken zodat ik voor altijd kan blijven. Nou, dat zie iktoch wel als een groot compliment!

Ik probeer met de kinderen ook activiteiten te ondernemen zoals verven, schminken, balspelletjesetc. De kleuters zijn alleen allemaal veel te enthousiast wanneer ik ietstevoorschijn haal, waardoor een echt spel spelen niet lukt. Ik laat ze dan ookmaar lekker gaan en moet er zelf niet teveel van verwachten.

In de middag lukt het wel goed om met de oudere kinderen allerlei spellen te doen zoals touwtrekken, springtouwen etc. De middagen zijn elke keer zo leuk en ik verlaat het project elke dag vermoeiend maar met een grote glimlach. De kinderen zijn zo leuk allemaal bij elkaar en ze zorgen allemaal voor elkaar en betrekken mij ook overal bij. Het zijn allemaal kinderen met een heftig verleden, die vaak geen familie meer hebben. Het zijn allemaal grote overlevers en Ik vind het heel mooi om te zien hoe ze hier opgevangen worden en hoeveel ze aan elkaar hebben. Het project is ook heel mooi opgebouwd en heel groot! We doen bijvoorbeeld ook verstoppetje over het gehele terrein met alle kinderen. Een hele belevenis elke keer weer! Zo zit ik soms verstopt achter de bosjes langs de kant van de weg. Nou, dan zie je mensen voorbij komen die mij toch raar aankijken. Een blanke die daar bij de bosjes verstopt zit, dat moet er ook wel heel gek uitzien.

Op het project verbouwen ze ook van alles! Denk aan paprika’s, pepers, maïs en ga maar door. Ook staan er allemaal limoenbomen. De kinderen plukken deze elke dag uit de boom en eten ze zo op. Het is ook bizar hoe die kinderen hier in de bomen klimmen. Binnen 5 seconde zitten ze allemaal hoog in de boom. Ook hebben ze hier prachtige vogels en vlinders in allerlei kleuren en maten. De bomen zijn hier ook heel groen en bijzonder! Ik zit hier ook in het regenseizoen, dus alles is sowieso heel groen gekleurd! Qua regenseizoen vind ik het meevallen. Af en toe zijn er wel hele harde buien waarbij je ook direct zeik en zeiknat bent! Maar het grootste gedeelte van de dag schijnt de zon gewoon en is het lekker warm. Het regent ook vooral in de avond en nacht, dus daar hebben we geluk mee.

Ik vind het ook bizar hoe snel ik in deze wereld zit. Het lijkt net of ik hier al maanden ben. Ik vergeet soms ook helemaal dat ik blank ben en heel erg op val, tot ik weer ‘azzulu azzulu’ hoor (dit betekent blanke). De reis heen en terug blijft nog steeds een hele ervaring. Af en toe heb ik ook door dat ze het me ze alle over mij hebben. Ik maak er dan grapjes over en dan gaan de mensen in de bus helemaal stuk. Af en toe zitten er ook vervelende gasten tussen die wat van je willen. Ik ben ook gewoon al een paar keer ten huwelijk gevraagd hier, ja zo makkelijk kan het hier allemaal. Het is wel fijn dat wanneer een gast echt vervelend doet, de omgeving hier direct op reageert en hem wegstuurt. Je staat er nooit alleen voor.

Verder is zo een week wel echt behoorlijk vermoeiend! Ik begin nu ook te begrijpen dat de juffen af en toe lekker een tukkie doen. Elke ochtend super vroeg op, de hele dag bezig, heel veel lopen en dan in de avond nog eten koken etc. Met de meiden in het huis is het verder heel gezellig! Iedereen heeft zijn eigen project, dus bijthuiskomst kunnen we dit allemaal met elkaar delen, fijn is dat. Elke dinsdagavond gaan we ook met elkaar uit eten en de weekenden kunnen we met elkaar doorbrengen. Er zijn er deze week wel 4 ziek geweest, dus ik hoop dat ik wel fit blijf!

Het leven hier is echt zo anders. Soms kan ik nare gevoelens krijgen bij bepaalde dingen, maar heel veel dingen vind ik vooral heel mooi. Ik krijg nare gevoelens wanneer dekinderen op mijn project bijvoorbeeld vertellen dat ze op school door de leraar geslagen zijn met een stok. Ik moet hier toch echt van slikken. In Nederlandzijn dat soort dingen al zo lang verboden. Wanneer ik in het minibusje zit en naar buiten kijk zie ik soms ook moeilijke beelden voor me, zoals kleine kinderen die een baby achterop hebben en met een grote emmer water op hun hoofdlopen, en dat zonder schoenen en kilometers lang. Bijna alle kinderen lopen hier trouwens op blote voeten, dat is hier heel normaal. Ook geeft het een tegenstrijdig gevoel wanneer ik bijv. met twee volle boodschappen tassen naar huis loop en er bedelende kinderen achter me aan komen omdat ze geen eten hebben. Ik moet ze dan toch met pijn in me hart afwijzen, aangezien het hier ook verboden is om te bedelen. Ik houd dat dan maar in mijn achterhoofd.

Mensen moeten hier ook elke dag knokken voor hun geld om wat eten te kopen. Als ik hoor dat ze hier ongeveer 1000 kwacha (1,30 euro) per dag verdienen, kan ik begrijpen dat dit het armste land ter wereld is. Alles is nog zo pril. Stroom en drinkwater is bijvoorbeeld voor ons heel normaal, maar hier leven nog heel veel mensen zonder. En ik zit hier dan nog in de stad, in de dorpjes hier buiten is echt helemaal niks. Daar is het puur overleven.

En toch heeft dit land zo veel moois. De mensen hier zijn één grote familie van elkaar. Ze zijnde hele dag buiten met elkaar in de weer, lachen met elkaar, hebben plezier en geven echt veel om elkaar. Ik heb ook nog niemand horen klagen. Dit is zo anders in vergelijking met Nederland, waar ieder voor zichzelf bezig is en het nooit genoeg is. Ik kan hier echt genieten van de kleine dingen en het contact met mensen. Zo voetbal ik wel eens mee met kinderen langs de straat wanneer ik naar huis loop. Dit vinden ze helemaal geweldig! Met andere mensen maak ik een praatje en sommige vinden het alleen al helemaal geweldig wanneer je even naar ze zwaait. Voor de mensen hier ben je toch een ´speciaal persoon´. Daar kan ik moeilijk aan wennen. Ik voel me hetzelfde als de mensen hier, alleen dan in de´witte´ versie. Ik heb wit even tussen haakjes gezet want ik ben al behoorlijk bruin aan het worden haha.

Zaterdag ben ik nog samen met de meiden en onze taxi chauffeurs naar Senga Bay geweest. Een heel mooi plekje aan het grote meer van Malawi. Het was zo lekker om even uit de stad te zijn en door de prachtige groene oase en tussen de kleine dorpjesdoor naar deze mooie plek te rijden. We zijn naar een klein eilandje geweest, hebben apen gezien en hele mooie grote zeearenden. Ik heb nog lekker op het strand gelegen en in de avond zijn we weer naar huis gereden. Dit is wel echt bizar wanneer er dus nergens verlichting is langs de weg is. Er lopen ook nog allemaal mensen langs de weg die zonder uit te kijken oversteken. Ik heb mijnhart vastgehouden dat we niemand plat zouden rijden.

En nu heb ik op de vroege zondag ochtend gewoon al me was gedaan en ga ik eindelijk is de rest van de dag lekker niks doen! Heerlijk.

Lief s Tessa