Bobo!

Bedankt voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog!

De tweede week in Malawi is echt voorbij gevlogen!

Van maandag toten met vrijdag heb ik gewerkt op het project.

De reis naar het project toe blijft elke dag weer één gekkenhuis. De busjes zitten ’s ochtends vaak helemaal vol waardoor ik een groot stuk moet lopen. Wanneer je dan eindelijk in een busje terecht komt gebeuren er altijd de gekste dingen! Niet alleen mensen worden vervoert in de busjes, maar ook vis, kippen, zakken met eten, etc. Dit valt dan af en toe gewoon weer uit de achterbak op straat. De busjes zouden ook nooit door een APK keuring komen. Ook is er veel politiecontrole waardoor sommige busjes ineens niet meer verder rijden en je weer moet wachten op de volgende bus. Al met al is het dus elke dag weer een hele ervaring. De busjeszijn verder ook heel gezellig. Mensen praten met elkaar en lachen met elkaar, in plaats van dat we in Nederland allemaal op onze telefoon zitten te staren. Ik vind het zo leuk, het contact met al deze onbekende mensen. Moeders laten in de busjes trots hun kinderen aan me zien en mannen stellen geïnteresseerd vragen over Nederland of leren mij dingen over Malawi.

De terugreis is altijd heerlijk vanaf mijn project. Dan is er veel plek in de busjes en heb ik lekker de wind in mijn gezicht. Ik kijk dan naar alle mensen buiten op straat die met elkaar in de weer zijn en de Afrikaanse muziek dreunt dan altijd door het busje heen, heerlijk vind ik dat. Het laatste stukje loop ik dan lekker in het zonnetje naar huis en word ik door iedereen vriendelijk begroet. De mensen zijn ook zo beleeft tegen ons, wanneer ik bijvoorbeeld over een steen struikel of bijna onderuit ga door gaten in de weg ( die hier trouwens echt overal zitten) zeggen hun allemaal sorry tegenmij. Ik doe dat toch echt zelf.. Op het project krijg ik ook elke dag speciaal rijst, terwijl iedereen Shima eet. Dit is echt gek spul. Maar hier in Malawi wordt er geen dag zonder Shima geleefd. Het is een soort meel met maïs en water. Heel goedkoop en voedzaam. Qua voedingsstoffen zit er alleen niks in. Hierdoor krijgen kinderen dus ook zo een dikke buik. Hieronder zie je foto’s van de Shima

Verder vind ik het project heel erg leuk! In de ochtend help ik mee bij de kleuterschool en geef ik steeds een les. De juffen doen het hier ook heel erg leuk! Ze nemen ook dingen van mij over, dit vind ik heel leuk om te zien! Ik merk wel dat ze de kinderen steeds vroeger buiten moeten gaan spelen, omdat de juffenweten dat ik ze dan allemaal bezig houdt en ze zelf dan lekker kunnen gaan niksen. Ja, mensen zijn hier gewoon echt liever lui dan moe.

In de middag doe ik allerlei spellen met de kinderen die op het project wonen. Het is zo gezellig altijd. Ze hebben een flink temperament maar dat maakt het ook heel leuk! Er wordt veel muziek gemaakt en de kinderen zijn de hele tijd met elkaar in de weer. Ze zijn dan allemaal biologisch geen familie van elkaar, maar het is één grote familie geworden. Heel mooi om te zien! Ik merk ook echt dat ik hier goed me steentje kan bijdragen. De ‘moeders’ zijn echt voor het koken en wassen, en ik ben er om ervoor te zorgen dat de kinderen goed bezig blijven en niet gaan lopen vervelen.

Dit project kost me wel veel energie. Ik ben de gehele dag druk met de kinderen bezig en ik ben iemand die dan ook niet stil kan zitten en alles met de kinderen mee doe. Dit zorgde er wel voor dat ik na drie dagen al helemaal kapot was en gewoon niet meer kon lopen. Vooral omdat ik tijdens het reizen ook nog veel moet lopen. Ik moet hier dus nog een beetje een balans in zien te vinden en ook aan mezelf denken. De baas van het project(de vader) had ook al aangegeven dat ik na de lunch op een bed van de kinderenmoet gaan liggen, omdat hij vindt dat ik wat meer stil moet zitten. Dat zou jein Nederland nou nooit horen van je baas, haha. Ik heb aangegeven dat ik wel iets langer op de bank zal proberen te blijven te zitten.

Ik zie er na elke dag ook echt helemaal niet meer uit. Me kleren worden elke dag helemaal bruin. Qua hygiëne is het hier allemaal gewoon echt heel smerig. Vooral bij de kleuterschool wordt er gewoon helemaal niet schoongemaakt. Ook qua veiligheid krap ik af en toe achter me oor. Een kind had zichzelf in de klas opgesloten terwijl we buiten aan het spelen was en kreeg de deur niet meer open. Toen moest dus de gehele deur open gebroken worden. Dat soort dingen gebeuren hier dus elke dag. Ik moet er elke keer wel weer om lachen. Ze zijn hier ook gewoon niet anders gewend.

Zaterdag hebben we een super leuke tour door de kledingmarkt gehad. Dit was echt een mega megagrote kledingmarkt met allemaal leuke Afrikaanse paatjes en winkeltjes (zie foto hieronder). De foto van het huis met de ‘steigers’ eromheen zegt ook genoeg over veiligheidsregels hier (dat zijn dus gewoon takken). Zaterdag was ook de opening van het mega grote stadion waarbij Malawi tegen China moest spelen. Dit stadion is ook door de chinezen gebouwd. Net als de wijk ernaast met villa’s. Terwijl daarnaast weer allemaal krotjes staan met hele arme families en ondervoedde kinderen. Ik kan me daar wel over frustreren. Helaas was het bij het stadion veel te onveilig voor ons. Het was gratis omdat er anders niemand komt aangezien mensen hier gewoon echt heel erg weinig tot niks verdienen. Één grote chaos was het en mensen waren ook met stenen en van alles aan het gooien. Snel weggegaan dus!

Vandaag was me echt een dag. Ik ben dus gewoon om 6:30 opgestaan om met de kinderen van mijnproject naar de kerk te gaan. Weer is iets anders dan brak wakker worden van het stappen. Hier kan je trouwens echt niet de deur uit ’s avonds, dat is echt gevaarlijk! Gewoon lekker vroeg slapen dus.

Maar goed, terug naar de kerk. Ik ging dus met de kinderen mee naar de kerk. Ze waren zo trots en blij dat ik mee ging, zo leuk om te zien! Hand in hand liepen ze met me de kerk in en toen ik binnen kwam zat iedereen me aan te staren. Ik was ook de enige blanke daar en sommige zullen vast ook nog nooit een blanke gezien hebben. De kerkdienst was heel mooi! Er kwamen steeds verschillende groepjes naar voren die geweldig mooi konden zingen! Die kinderen ook, ik kreeg er helemaal kippenvel van en werd zelfs een beetje emotioneel. Echt prachtig hoe er gezongen werd en zo vrolijk en liefdevol. Heel mooi om te zien! En toen was daar het moment. Ineens werd mijnnaam genoemd en moest ik naar voren komen. Ik wist niet wat ik meemaakte. Daar stond ik dan oor meer dan 200 mensen die me allemaal aan zaten te staren. De pastoor legde aan de mensen uit wat ik hier kwam doen en stelde me voor. Ik moest daarna in de Malawiaanse taal ‘blesh god’ zeggen. Nou de mensen lagen allemaal helemaal dubbel om mijn uitspraak. En toen stonden ze allemaal op en gingen ze allemaal luid voor me zingen. Wat een moment zeg. Iets wat ik nooit zou vergeten. Het moet er gek uitgezien hebben denk ik.

In de middag ben ik nog even heerlijk wezen zwemmen en zonnen. Dat geeft elke keer weer een lekker vakantiegevoel en geeft me weer energie voor een nieuwe week. Vanavond weer lekker vroeg me bed in.

Ik heb hier trouwens heel slecht bereik dus ik hoop dat de foto's het doen!

Liefs, Tessa