Bobo!

Daar ben ik weer op de vroege zondag ochtend. Ik was alweer lekker om 6 uur wakker, de was alweer met de hand gewassen en dat hangt al lekker in de zon te drogen. Het is toch ook niet normaal! Er zijn ook alweer twee weken voorbij. Nog maar drie weken te gaan! De tijd gaat echt snel hier!

Vorige week heb ik wat kwaaltjes opgelopen. Eerst kreeg ik een mega ontstoken teen, wat hier echt niet fijn is met al het vuil op de grond (ze kennen hier geen prullenbakken dus gooien alles gewoon zo op de grond). Gelukkig heb ik een doktersassistente in huis die me teen goed verzorgt heeft waardoor het weer helemaal genezen is! Daarnaast begon ik toch ook echt last van mijn buik te krijgen van al dat gekke eten hier. De rijst elke dag op mijn project komt nu toch ook wel echt me neus uit, dus ik heb ze heel lief gevraagd of ik af en toe zelf boterhammen mee mag nemen. Het liefst willen zij namelijk voor me zorgen en in hun beleving ‘heel lekker eten’ voor me koken, dus ik hoop niet dat ik ze hiermee gekwetst heb. Ik kreeg nu ook steeds maar een kwart bord op van al het voedsel, maar dat vinden ze helemaal niet erg. De kinderen wachten met smart tot ik klaar ben met eten zodat zij er lekker van kunnen smikkelen, voor hun is het namelijk echt één groot feest maaltijd. Ik kan je vertellen, ik zal thuis weer mega genieten van een lekkere boterham met hagelslag. Dat mis ik echt!

De vrijdag op het project was mijn eerste echte dip dag. Ik voelde me al niet lekker en in de ochtend bij de kleuterschool deden de juffen zelf helemaal niets (die zitten dus gewoonlekker muziek te luisteren met oortjes in) en veel kinderen van het weeshuis hadden vrij waardoor ik onwijs veel kinderen had die allemaal mijn aandacht nodig hadden. Van alle kanten was het ‘aaaaaunti! Aaaaaunti!’. Het was de eerste keer dat ik echt helemaal gek werd van alle kinderen en de juffen die niks deden. Ik heb maar even een paar keer tot 10 geteld en ben alle kinderen rustig afgegaan om ze te helpen. Toen ik thuis kwam kreeg ik direct de griep te pakken. Daar zal het dus ook wel aan gelegen hebben! Wanneer je dan met dikke griep in je bed ligt is het ook een moment waarop je thuis nog extra mist! Maar na heel lang slapen voeldeik me weer fit en weer vol nieuwe energie! Misschien was het ook gewoon even nodig.

De zaterdag zijn we lekker wezen lunchen bij Four Seasons, een hele mooie plek waarbij het net lijkt of je midden in de jungle zit. Je zit echt midden in een groene oase, prachtig. De omgeving blijft hier sowieso elke dag weer heel mooi om te zien en de maïs schiet echt de grond uit!

De zondag ben ik weer met de kinderen van het project mee naar de kerk geweest. Er zijn wat meiden waarmee ik samen woon mee geweest naar de kerk. Het blijft een bijzondere ervaring en het geeft echt een samenhorigheidsgevoel in de kerk. De kinderen lagen ook allemaal zo lief tegen me aan. Ze vinden het echt fijn als ik mee ga! Het zijn echt geweldige kinderen en het is zo fijn dat deze kinderen zo goed terecht gekomen zijn. De glimlach die de kinderen aan me geven vind ik zo belangrijk. Elke lach van hun geeft mij waardering hier. De baas van het project heeft mij ook weer wat meer verteld over het verleden van de kinderen en hoe hij ervoor kan zorgen dat ze genoeg eten / kleding / school etc. krijgen. Wanneer dit project niet bestaan had waren deze kinderen er waarschijnlijk niet meer geweest. Dus dan zie je maar weer hoe belangrijk het is. Helaas zijn er ook nog genoeg kinderen hier die dit allemaal niet hebben. Als ik zie hoe ondervoed sommige kinderen hier zijn en wat voor slechte kleding ze aan hebben en hoeveel kinderen er hier niet naar school gaan, heeft Malawi echt nog een lange weg te gaan. Ik blijf het ook bizar vinden hoe deze mensen hier in die kleine huisjes kunnen leven met alle kinderen. Het kan hier soms ook mega hard regenen of onweren en dan ben ik toch echt ontzettend blij dat ik in een normaal huis woon. Ik moet er niet aan denken om dan in zo een krotje te moeten overleven. Deze week zijn hier vlakbij ook overstromingen geweest. Veel van de huisjes zijn hierdoor dus ook verwoest.

De mensen hebben hier trouwens ook echt allemaal het idee dat ik echt rijk ben. Dit is ook wel begrijpelijk want ze zien alleen maar video clips uit Amerika. En ja, daar komen vaak alleen maar dikke villa’s en auto’s in voor. Vaak wordt er aan me gevraagd of ik werk voor iemand kan regelen of iets voor ze wil betalen etc. Ik doe hier dan maar luchtig over en maak er een grapje van. Soms vertel ik ze bijvoorbeeld dat ze wel bij mijn vader op de boerderij mogen werken maar dat ze dan niet in slaap mogen vallen, dan zijn ze direct stil haha. Wanneer ik hier ook gewoon het normale bedrag in een minibusje betaal kijken ze me soms aan van, kan je niet wat meer geven?. Soms probeer ik ook uit te leggen dat ik ook echt niet veel geld heb, maarja, wanneer je vanuit Nederland hierheen kan komen, betekent dat voor hun al genoeg. Bijna alle mensen hier zijn Malawi nog nooit uit geweest en hebben dus ook geen enkel besef van de wereld eromheen. En dit maakt mij ook alleen maar meer bewuster van het feit dat wij zo veel geluk hebben dat we overal heen kunnen en zoveel aangeboden krijgen. Veel mensen doen hier wel een studie, maar wanneer ze hun studie afgerond hebben, is er dus totaal geen werk te krijgen, in geenenkele sector. Het is daarom dus ook logisch dat iedereen maar langs de kant van de weg dingen probeert te verkopen om zo toch nog door te kunnen komen. I

Afgelopen week was trouwens een bijzondere week. De oprichter van de organisatie ‘Children ofthe nation’, waar onder andere dus ook het weeshuis is door opgericht, is hierin Malawi aangekomen. Ik noem het trouwens het weeshuis zodat het voor jullie duidelijk is, maar officieel is het Chitipi Home! Een stuk positiever, en datis het ook! De organisatie heeft hiernaast ook nog een basisschool en middelbare school opgericht en doet nog heel veel andere goede dingen hier in Malawi. De oprichter en zijn vrouw zijn uit Amerika hierheen gekomen en werden bij deoffice van Children of the Nation ontvangen. De kinderen van mijn projectmochten ze welkom heten en er werden allerlei dans / zang / theatervoorstellingen voor ze gedaan door alle kinderen die gebruik maken van deze organisatie. Het was heel bijzonder om te zien, het was dus net of de president aan kwam. Ze zien deze man echt als een geschenk uit de hemel, en dat is ook begrijpelijk. Want hij heeft hier wel heel veel bereikt en al deze kinderen een toekomst kunnen bieden. Ik vond het heel mooi om te zien! De kinderen kunnen hier ook allemaal zo goed dansen en zingen en hebben totaal geen schaamte. Heerlijk is dat!

Gisteren zijn we naar een wildlife centrum geweest waar dieren die gevangen zijn genomen geholpen worden om weer terug de wilde natuur in te gaan. Een heel mooi initiatief en heel mooi om te zien! De dieren zaten wel aardig verscholen maar ik heb wel leeuwen, krokodillen en apen gezien! Alvast een voorproefje op de Safari in Zambia!

Al met al blijft het hier heel bijzonder. Al kan ik me af en toe wel is irriteren, ik leer hier elke dag nog zo veel bij en maak elke dag weer zo veel nieuwe dingen mee die ik in Nederland nooit had kunnen voorstellen! Ik maak zoveel mee dat ik na een dag al niet meer weet wat ik allemaal die dag gezien en meegemaakt heb. Veel schokkende beelden en veel positieve beelden. Alles door elkaar, maar vooral de mensen maken het hier zo positief met hun vriendelijkheid en positiviteit. Daar kunnen wij nog zo veel van leren. Maar verder vind ik de twee maanden hier zo ook prima. Veel meiden blijven hier langer, maar ik heb mijn steentje al goed kunnen bijdragen en weet dat ik het straks ook weer heerlijk vind om naar huis te gaan! De lekkere boerenlucht zal me ook weer heel goed doen!

Volgende week ga ik trouwens maar drie dagen naar het project, want dan gaan we lekker een paar dagen vakantie houden op Cape Maclear. Een plek aan Lake Malawi wat schitterend moet zijn!

Ik vind het trouwens super leuk om jullie reacties te lezen! Dat geeft mij ook weer energie!

Liefs Tessa!