De laatste week in Malawi / Zambia!

Laatste blog!

Ongelooflijk maar waar, de laatste blog vanuit Malawi. En ik kan je vertellen dat ik zo ongelooflijk blij ben dat ik het besluit heb genomen om hierheen te gaan en een bijdrage heb kunnen leveren aan deze, voordat ik hierheen kwam, onbekende wereld. Ik had deze twee maanden hier in Malawi echt voor geen goud willen missen. Ik wist dat deze wereld bestond, maar je kunt de dingen pas echt begrijpen wanneer je er zelf midden in zit. En het lokale leven hier maakt het ook echt dat je er direct midden in zit, en dat is zo mooi! Geen toeristische bedoelingen, maar echt het pure Afrikaanse leven, prachtig!

De vooroordelen die ik van tevoren had over Malawi zijn in vele malen bijgesteld. Ja, er zijn uitgehongerde kinderen, en ja, er is veel armoede, maar wat is dit land mooi en wat zijn de mensen tevreden en positief. Elke dag wordt er weer gelachen en met elkaar gesproken. Elke dag opnieuw word je door iedereen vriendelijk begroet en worden er grappen gemaakt. Elke dag opnieuw heb ik vooral veel dubbel gelegen en heb ik echt mezelf kunnen zijn! Elke dag heb ik me veilig gevoelt en elke dag heb ik zo veel avonturen beleefd!

Maar goed, ik zal nog even wat vertellen over de laatste week. Want bijzonder was het ook zeker!

Woensdag had ik mijn afscheidsdag op het project. In de ochtend heb ik op de kleuterschool geschminkt en ik had wat lekkere dingen meegenomen en muziek aangezet. We hebben er dus een klein feestje van gemaakt. Het was alleen wel lastig om aan deze kleine kinderen duidelijk te maken dat ik niet meer kom. Dan denk je dat je ze het eindelijk snappen en dan zegt het kind, Bye aunti Tessa, see you tomorrow! Achja…. Ik zal ze in ieder geval missen en de juffen mij zeker ook. Die moeten nu zelf weer aan de bak, misschien ook maar weer goed want die hielden de laatste dagen echt overal de handen vanaf….. Maar daardoor heb ik mezelf wel in tweemaanden tijd om kunnen toveren tot kleuterjuf!

De middag bij Chitipi Home was heel bijzonder. Ik heb eerst de kinderen geschminkt en marshmallows met ze gegeten die ze lekker konden opwarmer op de cooker. En toen ineens gaf de vader aan dat het programma zou starten, hadden ze dus een heel programma voor me gemaakt met dans en zang en sommige kinderen deden een praatje. De vader zelf had ook een heel mooi verhalen de begeleider vanuit mijn organisatie had ook nog een heel mooi praatje voor me. Ja, en dan komen alle kinderen nog een dikke knuffel geven en dan heb je toch wel een brok in je keel. Die lieve kids waar je twee maanden vol voor gegeven hebt en zij ook voor jou, af en toe een ergernis, maar vooral zoveel mee heb gelachen! ! Een mooi afscheid dus en met een opgeheven hoofd naar huis. Als laatste zei de vader: ‘ik heb nog niemand gezien die zelf bijna net zo veel energie heeft als de kinderen en nog gekker is dan hun en toch heel relaxt blijft… ‘ Dat dus hahah.

Donderdag vertrok ik samen met 3 meiden naar Zambia voor een safari van 4 dagen. En wauw, echt wauw, wat een afsluiting was dit! Het waren de vier meest bijzondere dagen ooit! Na 6uur rijden (met een geweldige grensovergang controle waarbij er dus alleen watpaaltjes op de weg staat en een bureau onder de boom) kwamen we aan bij eengeweldig mooi park! We sliepen in tenten direct naast de grote rivier die voor descheiding tussen het national park en de bewoonde wereld zorgt. Maar ja, dieren kunnen daar ook inzwemmen en dus bij de bewoonde wereld terecht komen. Word je ‘s nachts duswakker omdat er een mega nijlpaard naast je tent staat, of apen bovenop je tent zitten, echt geweldig! Maar met een gerust gevoel slapen lukte niet helemaal……..En dan hadden we nog een prachtig zwembad bij het park met uitzicht op de rivier! Waar je dus de dieren in hoort brullen! En dan ben je dus nog geeneens op safari geweest. Maar o! Dat was echt super! Om 5 uur werden we steeds gewekten kregen we een heerlijk ontbijt! Daarna was het tijd voor de safari! Twee ochtenden en twee avonden ben ik op safari geweest. Het geeft echt een adrenaline kick om met z’n alle op zoek te gaan naar dieren. Een hele tijd denk je dan niks meer te vinden en dan ineens komt er een mega olifant op je afgelopen en ligt er ineens een mannetjes en vrouwtjes leeuw op het pad. Echt prachtig mooi en zo dichtbij! Mn hart zat af en toe in me keel als zo een beest dan gewoon op 1 meter van je afstaat, maar het boeit hunecht niks dat je daar staat. Die gevenje 1 blik van ja, prima, en gaan dan weer verder. Maar echt geweldig! Wat een afsluiting was dat!

Ja en nu is het tijd om de laatste spullen in te pakken en dan vertrek ik morgen naar Nederland! Met een lange reis van Malawi, naar zuid Afrika, naar Londen en dan naar Schiphol. En dan ben ik weer lekker thuis! Ook heerlijk! Dan druk je op de knop van het licht zonder vol hoop toe te kijken of de electriciteit het doet.... en kan ik weer lekker op mijn fietsje stappen in plaats van 10000000 m lopen. Ja , het heeft ook allemaal zijn voor- en nadelen! Maar het leven in Nederland zal wel weer wennen worden.

Bedankt voor het volgen van mijn blog en jullie leuke reacties elke week! Dat heeft me ook zekergoed gedaan! Met een opgeheven hoofd, duizenden ervaringen rijker en stiekemook wel een heel trots gevoel op naar huis.

Liefs Tessa

Week 6 en 7 in Malawi

BoboJ

Daar ben ik weer! En nog maar één week te gaan. De afgelopen twee weken waren weer bijzonder!

Vorige week ben ik tot en met woensdag op het project geweest en daarna zijn we een lekker lang weekend naar Cape Maclear geweest. Echt heerlijk was het! De heenreis alleen al was weer adembenemend mooi. We reden weer door de prachtige groene oase met prachtige bergen en de kleine dorpjes. Het blijft bizar om te zien dat de mensen op deze manier leven, maar het is ook allemaal zo vredig! Moeders lopen langs de weg met hun emmers op de hoofd, de kinderen spelen met elkaar tussen de huisjes, helpen mee met de dagelijkse werkzaamheden en vader is aan het werk op het land. Het leven hier heeft zo ook echt wat! De mensen leven zo erg per dag en zijn tevreden. Het is een heel simpel leven. het lijkt mij aan de ene kant heerlijk, maar aan de andere kant zou ik op een gegeven toch iets anders willen doen. In onze westerse cultuur is het van belang dat je groeit, dingen bereikt, ergens naar toe werkt en jezelf uitdaagt voor iets nieuws. Hier is het van belang dat er elke dag voedsel op tafel staat en voor de rest maakt het ze allemaal niet zo veel uit. Ze denken hier veel minder na over de toekomst. Een mooi voorbeeld is bijvoorbeeld de maïs. Ze leven hier allemaal op maïs en het staat overal helemaal vol ermee. Dit jaar is er veel regen gevallen dus de maïs groeit goed, maar vorig jaar was dit niet geval. Mensen hebben dan geen plan B en hebben dan dus geen eten. Er wordt totaal niet vooruitgedacht. Wat ook grappig is, is dat ze hier allemaal aan het einde van de maand hun geld krijgen, dit binnen één weekopmaken, en dan de overige 3 weken zonder geld zitten. Ja……….., wat zullen weer van zeggen.

In de stad merk ik wel dat de mensen wat willen bereiken met hun leven. Sommige weten al wat meer van de wereld en willen graag naar de universiteit of een goede baan vinden. Vaak is dit alleen weer lastig vanwege het geld en dat er erg weinig banen beschikbaar zijn. Er zijn hier ook weinig kansen voor velen om door te kunnen groeien en ze blijven dan maar vasthangen op het praktisch overleven. Ik zou ze zo graag de droom die ze hebben gunnen. Maar helaas is dat lastig hier. Ik voel me soms ook een beetje schuldig aangezien wij in Malawi van alles bezoeken. Terwijl veel Malawianen niet wegkunnen van hun plek vanwege geldgebrek.

Maar goed, terug naar Cape Maclear! Na 4 uur rijden kwamen we aan. Ik moest een paar keer met me ogen knipperen toen ik uitstapte. Wauw, wat was het mooi! Een prachtig blauw meer, een zwembad erbij met uitzicht op het meer, heerlijke ligbedden, hangmat, bootjes en prachtige bergen. Echt een plaatje! Het mooie is ook dat het allemaal zo lekker lokaal blijft. Er waren wel wat meer toeristen, maar verder zit je tussen de mooie hutjes van de lokale mensen die daar best een mooi leven hebben! Ze wassen de kleren in het prachtig heldere meer, er wordt heel veel vis gevangen en de kinderen kunnen zich geweldig vermaken op het strand! Die hebben ook van allerlei materialen hun eigen muziekinstrumenten gemaakt en hun eigen bandjes opgericht. Geweldig! Die kunnen je echt goed amuseren! Ik heb lekker met de kinderen op het strand gedanst en spelletjes gedaan, ze vonden het helemaal geweldig! Veel kinderen kunnen hier trouwens niet zwemmen, dat is dan wel weer sneu met zo een groot en prachtig mooi meer! Ze zijn hier echt bang voor water, de volwassenen al helemaal aangezien die het helemaal niet meer durven.

Verder hebben we een berg beklommen met een prachtig uitzicht. Een prachtige boottochtgemaakt en zijn we gestrand op een eiland met helder blauw water. Lake Malawi heeft het ook meest heldere en zuivere water van Afrika. Er kwamen allemaal prachtige visjes tevoorschijn in alle kleuren, daar heb ik lekker tussen gezwommen en gekajakt. We hebbengevangen vis gegeten op het eiland en van rotsen afgesprongen..

In de avond hadden we een bbq op het strand, met lekkere drankjes en er werden door allerlei gasten met djembe’s muziek gemaakt speciaal voor ons. Ik heb lekker gedanst ennog een lesje djembe gekregen en dat ging me vrij goed af. Volgens hun was ik een natuurtalent en ben ik gemaakt voor Afrika……… ja,ja. Mooie praatjes hebbenze hier allemaal!

Zaterdagavond zijn we nog naar een concert geweest van Manadingo. Een grote artiest hier in Malawi, en ik kan goed begrijpen waarom! Wat een stem heeft hij zeg, en wat is die Afrikaanse muziek heerlijk! We hadden allemaal zitplaatsen, maar tussen alle afrikanen kan je begrijpen dat niemand stil kan blijven zitten. Op een gegeven moment ging het echt helemaal los! En ja, dan pik je ook direct de paar blanken eruit die weer precies net niet op het ritme mee dansen. Grappig is dat…………

Deze week heb ik op het project doorgebracht. De maandag begon gelijk goed met een mega plensbui (ik had het voor het eerst hier koud!) en minibusjes die weer overdreven volgeladen moeten worden. Kinderen worden ook gewoon bij iedereen op schoot gezeten vliegen door dat minibusje heen van de een naar de ander Het maakt ze ook allemaal niks uit.

Met de kleine kinderen probeer ik op het project vooral veel interactie uit om ze dingen te laten onthouden. De juffen zijn hier vooral van het opdreunen, maar als je dan 1 ding aanwijst weten ze het niet. Ik kan hier goed gebruik maken van het zand dat ze hier overal hebben. Daar kan ik dan mooi cijfers in schrijven waar de kinderen dan heen moeten rennen, maar ook de vormen , letters etc. Ik probeer ze ook te leren dat ze elkaar niet direct moeten slaan wanneer er iets mis gaat, dat is hier echt een gewoonte. Als de een slaat mag de ander hier gewoon terugslaan. Ik krijg het steeds meer voor elkaar om ze met elkaar te laten praten en ze ´pepani´ (sorry) tegenelkaar te laten zeggen.

Met de oudere kinderen is dit het ook hetzelfde. Ze zijn allemaal geweldig maar hebben allemaal echt een temperament waardoor ze elkaar echt af kunnen snauwen en het lastig vinden om samen te werken. Ze hebben toch allemaal een overlevingsdrang opgebouwd door alles wat ze meegemaakt hebben en met 30 kinderen in een huis moet je ook wel goed gebekt zijn. Ik heb weer allerlei activiteiten met ze gedaan waarbij ze dus vooral moeten samenwerken zoals flessenvoetbal, bowlen, met elkaar een grote ballon in de lucht zien te houden etc.

Dinsdag was ik jarig en heb ik mijn verjaardag gevierd op het project. Ik had twee grote taarten voor alle kinderen meegenomen. Die waren helemaal geobsedeerd door de taart Iets wat ze hier bijna nooit zien of eten. Ze hebben allemaal flink voor me gezongen dus heel leuk! In de avond ben ik met de meiden lekker uit eten geweest. Alle bediende hebben ook nog voor me gezongen. Jarig voelde ik me dus zeker wel!

Donderdag kwam een meid bij me filmen op het project. Zoals jullie misschien wel weten is vrijwilligerswerk in weeshuizen de afgelopen tijd negatief in het nieuws geweest. Zij wil graag de andere kant laten zien door middel van eendocumentaire en vond mij de geschikte persoon ervoor. Ik voelde me wel vereerd!Ik heb hier ook juist ervaren hoeveel positiviteit je als vrijwilliger teweegkan brengen en de kinderen de aandachtkan geven die ze ook verdienen! Er gebeuren al genoeg nare dingen in zo eenland!

Deze week waren ook voor het eerste een opa en oma van één van de kinderen op bezoek. Ja daar schrok ik even van. Echt onmenselijk zagen ze eruit, en ook begrijpbaar dat zij niet voor het kind kunnen zorgen. Wat leven sommige mensen hier toch in armoede. Ik vind het ook vervelend om te horen hoeveel kinderen hier nog sterven aan bijvoorbeeld Malaria. Daar worden hier echt heel veel mensen ziek van. Wij krijgen speciale tabletjes ervoor, maar mensen hier hebben daar allemaal geen geld voor.

Gisteren hebben wede Nhkoma Mountain beklommen. Een prachtige maar hoge berg, wat een klim was dat en steil ook! En ja, kom je eindelijk bovenaan, is het helemaal mistig en zie je dus niks. Een beetje balen! Maar verder heel mooi! Af en toe kom je dan ook ineens kinderen tegen die boven op zo een hoge berg hout gaan halen en dat dan weer op hun blote voeten mee naar beneden nemen. Liepen wij daar als een stel houten Nederlanders te klauteren terwijl hun rennend en zingend die berg af hollen!

Vanochtend ben ik voor het laatst met de kinderen mee naar de kerk geweest en vanavond lekker bbqen en naar een jazzfestival.

Volgende week dan al de laatste week….. De eerste drie dagen zal ik door brengen op het project en dan een mooie afsluiting met de beste safari van Afrika in het buurland Zambia! Het afscheid met de kinderen op het project zal wel lastig worden. Deze weekgaven kinderen al aan dat ze me echt zullen gaan missen en of ik alsjeblieft nog eens terug wil komen. Één van de kinderen vroeg aan me of ik, als ik in het vliegtuig zat, aan god wil vragen of hij me vleugels geeft zodat ik terug kan vliegen. Ja, toen had ik wel even een brok in me keel. Zo lief! En een mooie afsluiting van deze blog!

Liefs Tessa.

Week 4 en 5 in Malawi

Bobo!

Daar ben ik weer op de vroege zondag ochtend. Ik was alweer lekker om 6 uur wakker, de was alweer met de hand gewassen en dat hangt al lekker in de zon te drogen. Het is toch ook niet normaal! Er zijn ook alweer twee weken voorbij. Nog maar drie weken te gaan! De tijd gaat echt snel hier!

Vorige week heb ik wat kwaaltjes opgelopen. Eerst kreeg ik een mega ontstoken teen, wat hier echt niet fijn is met al het vuil op de grond (ze kennen hier geen prullenbakken dus gooien alles gewoon zo op de grond). Gelukkig heb ik een doktersassistente in huis die me teen goed verzorgt heeft waardoor het weer helemaal genezen is! Daarnaast begon ik toch ook echt last van mijn buik te krijgen van al dat gekke eten hier. De rijst elke dag op mijn project komt nu toch ook wel echt me neus uit, dus ik heb ze heel lief gevraagd of ik af en toe zelf boterhammen mee mag nemen. Het liefst willen zij namelijk voor me zorgen en in hun beleving ‘heel lekker eten’ voor me koken, dus ik hoop niet dat ik ze hiermee gekwetst heb. Ik kreeg nu ook steeds maar een kwart bord op van al het voedsel, maar dat vinden ze helemaal niet erg. De kinderen wachten met smart tot ik klaar ben met eten zodat zij er lekker van kunnen smikkelen, voor hun is het namelijk echt één groot feest maaltijd. Ik kan je vertellen, ik zal thuis weer mega genieten van een lekkere boterham met hagelslag. Dat mis ik echt!

De vrijdag op het project was mijn eerste echte dip dag. Ik voelde me al niet lekker en in de ochtend bij de kleuterschool deden de juffen zelf helemaal niets (die zitten dus gewoonlekker muziek te luisteren met oortjes in) en veel kinderen van het weeshuis hadden vrij waardoor ik onwijs veel kinderen had die allemaal mijn aandacht nodig hadden. Van alle kanten was het ‘aaaaaunti! Aaaaaunti!’. Het was de eerste keer dat ik echt helemaal gek werd van alle kinderen en de juffen die niks deden. Ik heb maar even een paar keer tot 10 geteld en ben alle kinderen rustig afgegaan om ze te helpen. Toen ik thuis kwam kreeg ik direct de griep te pakken. Daar zal het dus ook wel aan gelegen hebben! Wanneer je dan met dikke griep in je bed ligt is het ook een moment waarop je thuis nog extra mist! Maar na heel lang slapen voeldeik me weer fit en weer vol nieuwe energie! Misschien was het ook gewoon even nodig.

De zaterdag zijn we lekker wezen lunchen bij Four Seasons, een hele mooie plek waarbij het net lijkt of je midden in de jungle zit. Je zit echt midden in een groene oase, prachtig. De omgeving blijft hier sowieso elke dag weer heel mooi om te zien en de maïs schiet echt de grond uit!

De zondag ben ik weer met de kinderen van het project mee naar de kerk geweest. Er zijn wat meiden waarmee ik samen woon mee geweest naar de kerk. Het blijft een bijzondere ervaring en het geeft echt een samenhorigheidsgevoel in de kerk. De kinderen lagen ook allemaal zo lief tegen me aan. Ze vinden het echt fijn als ik mee ga! Het zijn echt geweldige kinderen en het is zo fijn dat deze kinderen zo goed terecht gekomen zijn. De glimlach die de kinderen aan me geven vind ik zo belangrijk. Elke lach van hun geeft mij waardering hier. De baas van het project heeft mij ook weer wat meer verteld over het verleden van de kinderen en hoe hij ervoor kan zorgen dat ze genoeg eten / kleding / school etc. krijgen. Wanneer dit project niet bestaan had waren deze kinderen er waarschijnlijk niet meer geweest. Dus dan zie je maar weer hoe belangrijk het is. Helaas zijn er ook nog genoeg kinderen hier die dit allemaal niet hebben. Als ik zie hoe ondervoed sommige kinderen hier zijn en wat voor slechte kleding ze aan hebben en hoeveel kinderen er hier niet naar school gaan, heeft Malawi echt nog een lange weg te gaan. Ik blijf het ook bizar vinden hoe deze mensen hier in die kleine huisjes kunnen leven met alle kinderen. Het kan hier soms ook mega hard regenen of onweren en dan ben ik toch echt ontzettend blij dat ik in een normaal huis woon. Ik moet er niet aan denken om dan in zo een krotje te moeten overleven. Deze week zijn hier vlakbij ook overstromingen geweest. Veel van de huisjes zijn hierdoor dus ook verwoest.

De mensen hebben hier trouwens ook echt allemaal het idee dat ik echt rijk ben. Dit is ook wel begrijpelijk want ze zien alleen maar video clips uit Amerika. En ja, daar komen vaak alleen maar dikke villa’s en auto’s in voor. Vaak wordt er aan me gevraagd of ik werk voor iemand kan regelen of iets voor ze wil betalen etc. Ik doe hier dan maar luchtig over en maak er een grapje van. Soms vertel ik ze bijvoorbeeld dat ze wel bij mijn vader op de boerderij mogen werken maar dat ze dan niet in slaap mogen vallen, dan zijn ze direct stil haha. Wanneer ik hier ook gewoon het normale bedrag in een minibusje betaal kijken ze me soms aan van, kan je niet wat meer geven?. Soms probeer ik ook uit te leggen dat ik ook echt niet veel geld heb, maarja, wanneer je vanuit Nederland hierheen kan komen, betekent dat voor hun al genoeg. Bijna alle mensen hier zijn Malawi nog nooit uit geweest en hebben dus ook geen enkel besef van de wereld eromheen. En dit maakt mij ook alleen maar meer bewuster van het feit dat wij zo veel geluk hebben dat we overal heen kunnen en zoveel aangeboden krijgen. Veel mensen doen hier wel een studie, maar wanneer ze hun studie afgerond hebben, is er dus totaal geen werk te krijgen, in geenenkele sector. Het is daarom dus ook logisch dat iedereen maar langs de kant van de weg dingen probeert te verkopen om zo toch nog door te kunnen komen. I

Afgelopen week was trouwens een bijzondere week. De oprichter van de organisatie ‘Children ofthe nation’, waar onder andere dus ook het weeshuis is door opgericht, is hierin Malawi aangekomen. Ik noem het trouwens het weeshuis zodat het voor jullie duidelijk is, maar officieel is het Chitipi Home! Een stuk positiever, en datis het ook! De organisatie heeft hiernaast ook nog een basisschool en middelbare school opgericht en doet nog heel veel andere goede dingen hier in Malawi. De oprichter en zijn vrouw zijn uit Amerika hierheen gekomen en werden bij deoffice van Children of the Nation ontvangen. De kinderen van mijn projectmochten ze welkom heten en er werden allerlei dans / zang / theatervoorstellingen voor ze gedaan door alle kinderen die gebruik maken van deze organisatie. Het was heel bijzonder om te zien, het was dus net of de president aan kwam. Ze zien deze man echt als een geschenk uit de hemel, en dat is ook begrijpelijk. Want hij heeft hier wel heel veel bereikt en al deze kinderen een toekomst kunnen bieden. Ik vond het heel mooi om te zien! De kinderen kunnen hier ook allemaal zo goed dansen en zingen en hebben totaal geen schaamte. Heerlijk is dat!

Gisteren zijn we naar een wildlife centrum geweest waar dieren die gevangen zijn genomen geholpen worden om weer terug de wilde natuur in te gaan. Een heel mooi initiatief en heel mooi om te zien! De dieren zaten wel aardig verscholen maar ik heb wel leeuwen, krokodillen en apen gezien! Alvast een voorproefje op de Safari in Zambia!

Al met al blijft het hier heel bijzonder. Al kan ik me af en toe wel is irriteren, ik leer hier elke dag nog zo veel bij en maak elke dag weer zo veel nieuwe dingen mee die ik in Nederland nooit had kunnen voorstellen! Ik maak zoveel mee dat ik na een dag al niet meer weet wat ik allemaal die dag gezien en meegemaakt heb. Veel schokkende beelden en veel positieve beelden. Alles door elkaar, maar vooral de mensen maken het hier zo positief met hun vriendelijkheid en positiviteit. Daar kunnen wij nog zo veel van leren. Maar verder vind ik de twee maanden hier zo ook prima. Veel meiden blijven hier langer, maar ik heb mijn steentje al goed kunnen bijdragen en weet dat ik het straks ook weer heerlijk vind om naar huis te gaan! De lekkere boerenlucht zal me ook weer heel goed doen!

Volgende week ga ik trouwens maar drie dagen naar het project, want dan gaan we lekker een paar dagen vakantie houden op Cape Maclear. Een plek aan Lake Malawi wat schitterend moet zijn!

Ik vind het trouwens super leuk om jullie reacties te lezen! Dat geeft mij ook weer energie!

Liefs Tessa!

Derde week in Malawi

Hallo allemaal

Mijn derde week zit er alweer op! Het was weer erg intensief, maar ik heb er weer van genoten!

Het lukt me helaas niet om foto’s bij mijn blog te plaatsen vanwege de slechte internet verbinding hier. Dit vind ik jammer want de foto’s zeggen toch heel veel! Maar goed, die moeten jullie dan bij terugkomst maar komen bekijken!

Van maandag t/m vrijdag ben ik weer bij mijn project geweest. Wanneer ik in de ochtend uit het minibusje stap en arriveer op mijn project komen alle kleuters direct op me afgerend ‘ AUNTI TESSA, AUNTI TESSA’ roepen ze dan met z’n alle in koor. Super leuk is dat! Ik leer alle kinderen nu echt goed kennen en zij mij ook. Ze zijn dolblij wanneer ze me zien!

Samen met de juf heb ik deze week de klas opgeknapt. Eerst hingen alleen de cijfers 1 t/m 10 op de muur, waarvan er een paar cijfers verdwenen waren. We hebben allemaal kleurplaten van de kinderen opgehangen, schilderkunsten, de dagen van de week, de maanden, alle vormen, cijfers etc. Het ziet er nu super leuke uit! De juf begint ook steeds meer los te komen tegenmij. Ze was eerst wat afstandig en ze vindt het ook lastig om Engels te praten. Nu komt ze veel meer los en durft ze ook met me in gesprek te gaan en dingen aan me te vragen! Het grappige is dat zij deze kinderen dus Engels leert, terwijl ze zelf minimaal Engels kan en veel woorden verkeerd uitspreekt. Ik kan haar daar dus goed mee helpen..

In de vorige blog had ik aangegeven dat ik steeds 1 les geef, maar de juf heeft nu door dat wanneer ze de kinderen gewoon lekker vroeg naar buiten stuurt, ik ze dan allemaal lekker kan vermaken en zij lekker kan gaan slapen. Ik ben dus eigenlijk nog het grootste gedeelte van de ochtend zelf met de kinderen bezig. Ik leer er wel heel veel van. Ik heb nog nooit voor een klas gestaan, maar het gaat meaardig goed af! De baas ´vader´ van het project gaf aan dat hij het heelbijzonder vond hoe ik les geef aan de kinderen en het liefst wilde hij dat ikmijn paspoort zou kwijtraken zodat ik voor altijd kan blijven. Nou, dat zie iktoch wel als een groot compliment!

Ik probeer met de kinderen ook activiteiten te ondernemen zoals verven, schminken, balspelletjesetc. De kleuters zijn alleen allemaal veel te enthousiast wanneer ik ietstevoorschijn haal, waardoor een echt spel spelen niet lukt. Ik laat ze dan ookmaar lekker gaan en moet er zelf niet teveel van verwachten.

In de middag lukt het wel goed om met de oudere kinderen allerlei spellen te doen zoals touwtrekken, springtouwen etc. De middagen zijn elke keer zo leuk en ik verlaat het project elke dag vermoeiend maar met een grote glimlach. De kinderen zijn zo leuk allemaal bij elkaar en ze zorgen allemaal voor elkaar en betrekken mij ook overal bij. Het zijn allemaal kinderen met een heftig verleden, die vaak geen familie meer hebben. Het zijn allemaal grote overlevers en Ik vind het heel mooi om te zien hoe ze hier opgevangen worden en hoeveel ze aan elkaar hebben. Het project is ook heel mooi opgebouwd en heel groot! We doen bijvoorbeeld ook verstoppetje over het gehele terrein met alle kinderen. Een hele belevenis elke keer weer! Zo zit ik soms verstopt achter de bosjes langs de kant van de weg. Nou, dan zie je mensen voorbij komen die mij toch raar aankijken. Een blanke die daar bij de bosjes verstopt zit, dat moet er ook wel heel gek uitzien.

Op het project verbouwen ze ook van alles! Denk aan paprika’s, pepers, maïs en ga maar door. Ook staan er allemaal limoenbomen. De kinderen plukken deze elke dag uit de boom en eten ze zo op. Het is ook bizar hoe die kinderen hier in de bomen klimmen. Binnen 5 seconde zitten ze allemaal hoog in de boom. Ook hebben ze hier prachtige vogels en vlinders in allerlei kleuren en maten. De bomen zijn hier ook heel groen en bijzonder! Ik zit hier ook in het regenseizoen, dus alles is sowieso heel groen gekleurd! Qua regenseizoen vind ik het meevallen. Af en toe zijn er wel hele harde buien waarbij je ook direct zeik en zeiknat bent! Maar het grootste gedeelte van de dag schijnt de zon gewoon en is het lekker warm. Het regent ook vooral in de avond en nacht, dus daar hebben we geluk mee.

Ik vind het ook bizar hoe snel ik in deze wereld zit. Het lijkt net of ik hier al maanden ben. Ik vergeet soms ook helemaal dat ik blank ben en heel erg op val, tot ik weer ‘azzulu azzulu’ hoor (dit betekent blanke). De reis heen en terug blijft nog steeds een hele ervaring. Af en toe heb ik ook door dat ze het me ze alle over mij hebben. Ik maak er dan grapjes over en dan gaan de mensen in de bus helemaal stuk. Af en toe zitten er ook vervelende gasten tussen die wat van je willen. Ik ben ook gewoon al een paar keer ten huwelijk gevraagd hier, ja zo makkelijk kan het hier allemaal. Het is wel fijn dat wanneer een gast echt vervelend doet, de omgeving hier direct op reageert en hem wegstuurt. Je staat er nooit alleen voor.

Verder is zo een week wel echt behoorlijk vermoeiend! Ik begin nu ook te begrijpen dat de juffen af en toe lekker een tukkie doen. Elke ochtend super vroeg op, de hele dag bezig, heel veel lopen en dan in de avond nog eten koken etc. Met de meiden in het huis is het verder heel gezellig! Iedereen heeft zijn eigen project, dus bijthuiskomst kunnen we dit allemaal met elkaar delen, fijn is dat. Elke dinsdagavond gaan we ook met elkaar uit eten en de weekenden kunnen we met elkaar doorbrengen. Er zijn er deze week wel 4 ziek geweest, dus ik hoop dat ik wel fit blijf!

Het leven hier is echt zo anders. Soms kan ik nare gevoelens krijgen bij bepaalde dingen, maar heel veel dingen vind ik vooral heel mooi. Ik krijg nare gevoelens wanneer dekinderen op mijn project bijvoorbeeld vertellen dat ze op school door de leraar geslagen zijn met een stok. Ik moet hier toch echt van slikken. In Nederlandzijn dat soort dingen al zo lang verboden. Wanneer ik in het minibusje zit en naar buiten kijk zie ik soms ook moeilijke beelden voor me, zoals kleine kinderen die een baby achterop hebben en met een grote emmer water op hun hoofdlopen, en dat zonder schoenen en kilometers lang. Bijna alle kinderen lopen hier trouwens op blote voeten, dat is hier heel normaal. Ook geeft het een tegenstrijdig gevoel wanneer ik bijv. met twee volle boodschappen tassen naar huis loop en er bedelende kinderen achter me aan komen omdat ze geen eten hebben. Ik moet ze dan toch met pijn in me hart afwijzen, aangezien het hier ook verboden is om te bedelen. Ik houd dat dan maar in mijn achterhoofd.

Mensen moeten hier ook elke dag knokken voor hun geld om wat eten te kopen. Als ik hoor dat ze hier ongeveer 1000 kwacha (1,30 euro) per dag verdienen, kan ik begrijpen dat dit het armste land ter wereld is. Alles is nog zo pril. Stroom en drinkwater is bijvoorbeeld voor ons heel normaal, maar hier leven nog heel veel mensen zonder. En ik zit hier dan nog in de stad, in de dorpjes hier buiten is echt helemaal niks. Daar is het puur overleven.

En toch heeft dit land zo veel moois. De mensen hier zijn één grote familie van elkaar. Ze zijnde hele dag buiten met elkaar in de weer, lachen met elkaar, hebben plezier en geven echt veel om elkaar. Ik heb ook nog niemand horen klagen. Dit is zo anders in vergelijking met Nederland, waar ieder voor zichzelf bezig is en het nooit genoeg is. Ik kan hier echt genieten van de kleine dingen en het contact met mensen. Zo voetbal ik wel eens mee met kinderen langs de straat wanneer ik naar huis loop. Dit vinden ze helemaal geweldig! Met andere mensen maak ik een praatje en sommige vinden het alleen al helemaal geweldig wanneer je even naar ze zwaait. Voor de mensen hier ben je toch een ´speciaal persoon´. Daar kan ik moeilijk aan wennen. Ik voel me hetzelfde als de mensen hier, alleen dan in de´witte´ versie. Ik heb wit even tussen haakjes gezet want ik ben al behoorlijk bruin aan het worden haha.

Zaterdag ben ik nog samen met de meiden en onze taxi chauffeurs naar Senga Bay geweest. Een heel mooi plekje aan het grote meer van Malawi. Het was zo lekker om even uit de stad te zijn en door de prachtige groene oase en tussen de kleine dorpjesdoor naar deze mooie plek te rijden. We zijn naar een klein eilandje geweest, hebben apen gezien en hele mooie grote zeearenden. Ik heb nog lekker op het strand gelegen en in de avond zijn we weer naar huis gereden. Dit is wel echt bizar wanneer er dus nergens verlichting is langs de weg is. Er lopen ook nog allemaal mensen langs de weg die zonder uit te kijken oversteken. Ik heb mijnhart vastgehouden dat we niemand plat zouden rijden.

En nu heb ik op de vroege zondag ochtend gewoon al me was gedaan en ga ik eindelijk is de rest van de dag lekker niks doen! Heerlijk.

Lief s Tessa

tweede week in Malawi

Bobo!

Bedankt voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog!

De tweede week in Malawi is echt voorbij gevlogen!

Van maandag toten met vrijdag heb ik gewerkt op het project.

De reis naar het project toe blijft elke dag weer één gekkenhuis. De busjes zitten ’s ochtends vaak helemaal vol waardoor ik een groot stuk moet lopen. Wanneer je dan eindelijk in een busje terecht komt gebeuren er altijd de gekste dingen! Niet alleen mensen worden vervoert in de busjes, maar ook vis, kippen, zakken met eten, etc. Dit valt dan af en toe gewoon weer uit de achterbak op straat. De busjes zouden ook nooit door een APK keuring komen. Ook is er veel politiecontrole waardoor sommige busjes ineens niet meer verder rijden en je weer moet wachten op de volgende bus. Al met al is het dus elke dag weer een hele ervaring. De busjeszijn verder ook heel gezellig. Mensen praten met elkaar en lachen met elkaar, in plaats van dat we in Nederland allemaal op onze telefoon zitten te staren. Ik vind het zo leuk, het contact met al deze onbekende mensen. Moeders laten in de busjes trots hun kinderen aan me zien en mannen stellen geïnteresseerd vragen over Nederland of leren mij dingen over Malawi.

De terugreis is altijd heerlijk vanaf mijn project. Dan is er veel plek in de busjes en heb ik lekker de wind in mijn gezicht. Ik kijk dan naar alle mensen buiten op straat die met elkaar in de weer zijn en de Afrikaanse muziek dreunt dan altijd door het busje heen, heerlijk vind ik dat. Het laatste stukje loop ik dan lekker in het zonnetje naar huis en word ik door iedereen vriendelijk begroet. De mensen zijn ook zo beleeft tegen ons, wanneer ik bijvoorbeeld over een steen struikel of bijna onderuit ga door gaten in de weg ( die hier trouwens echt overal zitten) zeggen hun allemaal sorry tegenmij. Ik doe dat toch echt zelf.. Op het project krijg ik ook elke dag speciaal rijst, terwijl iedereen Shima eet. Dit is echt gek spul. Maar hier in Malawi wordt er geen dag zonder Shima geleefd. Het is een soort meel met maïs en water. Heel goedkoop en voedzaam. Qua voedingsstoffen zit er alleen niks in. Hierdoor krijgen kinderen dus ook zo een dikke buik. Hieronder zie je foto’s van de Shima

Verder vind ik het project heel erg leuk! In de ochtend help ik mee bij de kleuterschool en geef ik steeds een les. De juffen doen het hier ook heel erg leuk! Ze nemen ook dingen van mij over, dit vind ik heel leuk om te zien! Ik merk wel dat ze de kinderen steeds vroeger buiten moeten gaan spelen, omdat de juffenweten dat ik ze dan allemaal bezig houdt en ze zelf dan lekker kunnen gaan niksen. Ja, mensen zijn hier gewoon echt liever lui dan moe.

In de middag doe ik allerlei spellen met de kinderen die op het project wonen. Het is zo gezellig altijd. Ze hebben een flink temperament maar dat maakt het ook heel leuk! Er wordt veel muziek gemaakt en de kinderen zijn de hele tijd met elkaar in de weer. Ze zijn dan allemaal biologisch geen familie van elkaar, maar het is één grote familie geworden. Heel mooi om te zien! Ik merk ook echt dat ik hier goed me steentje kan bijdragen. De ‘moeders’ zijn echt voor het koken en wassen, en ik ben er om ervoor te zorgen dat de kinderen goed bezig blijven en niet gaan lopen vervelen.

Dit project kost me wel veel energie. Ik ben de gehele dag druk met de kinderen bezig en ik ben iemand die dan ook niet stil kan zitten en alles met de kinderen mee doe. Dit zorgde er wel voor dat ik na drie dagen al helemaal kapot was en gewoon niet meer kon lopen. Vooral omdat ik tijdens het reizen ook nog veel moet lopen. Ik moet hier dus nog een beetje een balans in zien te vinden en ook aan mezelf denken. De baas van het project(de vader) had ook al aangegeven dat ik na de lunch op een bed van de kinderenmoet gaan liggen, omdat hij vindt dat ik wat meer stil moet zitten. Dat zou jein Nederland nou nooit horen van je baas, haha. Ik heb aangegeven dat ik wel iets langer op de bank zal proberen te blijven te zitten.

Ik zie er na elke dag ook echt helemaal niet meer uit. Me kleren worden elke dag helemaal bruin. Qua hygiëne is het hier allemaal gewoon echt heel smerig. Vooral bij de kleuterschool wordt er gewoon helemaal niet schoongemaakt. Ook qua veiligheid krap ik af en toe achter me oor. Een kind had zichzelf in de klas opgesloten terwijl we buiten aan het spelen was en kreeg de deur niet meer open. Toen moest dus de gehele deur open gebroken worden. Dat soort dingen gebeuren hier dus elke dag. Ik moet er elke keer wel weer om lachen. Ze zijn hier ook gewoon niet anders gewend.

Zaterdag hebben we een super leuke tour door de kledingmarkt gehad. Dit was echt een mega megagrote kledingmarkt met allemaal leuke Afrikaanse paatjes en winkeltjes (zie foto hieronder). De foto van het huis met de ‘steigers’ eromheen zegt ook genoeg over veiligheidsregels hier (dat zijn dus gewoon takken). Zaterdag was ook de opening van het mega grote stadion waarbij Malawi tegen China moest spelen. Dit stadion is ook door de chinezen gebouwd. Net als de wijk ernaast met villa’s. Terwijl daarnaast weer allemaal krotjes staan met hele arme families en ondervoedde kinderen. Ik kan me daar wel over frustreren. Helaas was het bij het stadion veel te onveilig voor ons. Het was gratis omdat er anders niemand komt aangezien mensen hier gewoon echt heel erg weinig tot niks verdienen. Één grote chaos was het en mensen waren ook met stenen en van alles aan het gooien. Snel weggegaan dus!

Vandaag was me echt een dag. Ik ben dus gewoon om 6:30 opgestaan om met de kinderen van mijnproject naar de kerk te gaan. Weer is iets anders dan brak wakker worden van het stappen. Hier kan je trouwens echt niet de deur uit ’s avonds, dat is echt gevaarlijk! Gewoon lekker vroeg slapen dus.

Maar goed, terug naar de kerk. Ik ging dus met de kinderen mee naar de kerk. Ze waren zo trots en blij dat ik mee ging, zo leuk om te zien! Hand in hand liepen ze met me de kerk in en toen ik binnen kwam zat iedereen me aan te staren. Ik was ook de enige blanke daar en sommige zullen vast ook nog nooit een blanke gezien hebben. De kerkdienst was heel mooi! Er kwamen steeds verschillende groepjes naar voren die geweldig mooi konden zingen! Die kinderen ook, ik kreeg er helemaal kippenvel van en werd zelfs een beetje emotioneel. Echt prachtig hoe er gezongen werd en zo vrolijk en liefdevol. Heel mooi om te zien! En toen was daar het moment. Ineens werd mijnnaam genoemd en moest ik naar voren komen. Ik wist niet wat ik meemaakte. Daar stond ik dan oor meer dan 200 mensen die me allemaal aan zaten te staren. De pastoor legde aan de mensen uit wat ik hier kwam doen en stelde me voor. Ik moest daarna in de Malawiaanse taal ‘blesh god’ zeggen. Nou de mensen lagen allemaal helemaal dubbel om mijn uitspraak. En toen stonden ze allemaal op en gingen ze allemaal luid voor me zingen. Wat een moment zeg. Iets wat ik nooit zou vergeten. Het moet er gek uitgezien hebben denk ik.

In de middag ben ik nog even heerlijk wezen zwemmen en zonnen. Dat geeft elke keer weer een lekker vakantiegevoel en geeft me weer energie voor een nieuwe week. Vanavond weer lekker vroeg me bed in.

Ik heb hier trouwens heel slecht bereik dus ik hoop dat de foto's het doen!

Liefs, Tessa

Eerste week in Malawi

Bobo! (Hallo)

In deze eerste week in Malawi heb ik me ogen uitgekeken en al zo ontzettend veel beleeft! Ik zal proberen om er niet een te lang verhaal van te maken. Laat ik maar gewoon bij het begin beginnen.

Maandag kwam ik aan in Malawi. De vlucht was over het algemeen goed verlopen. In Munchen heb ik wel een uur stil moeten staan, aangezien er veel sneeuw op het vliegtuig lag, waardoor ik in Zuid-Afrika als een gek over het vliegveld moest rennen om het vliegtuig naar Malawi te halen. Gelukkig is dit goed gekomen!

En daar stond ik dan, midden in Malawi op het vliegveld. Elena (Meisje die in Lilongwe woont en voor Doing Goood werkt) stond al klaar met een bordje met me naam erop. Samen met haar, taxi Rachid (goeie kerel) en Lieke (een ander nederlands meisje die op dezelfde dag aan kwam) zijn we naar ons huis gereden. Onderweg keek ik mijn ogen uit. Het was gewoon echt waar. Mensen leven hier gewoon nog echt in kleine huisjes van modder en klei, werken op het land, dieren die langs de weg lopen, vrouwen langs de weg met hele bananentrossen op hun hoofd (ik snap nog steeds niet hoe ze dat kunnen) en kinderen die langs de weg aan het spelen zijn.

Wij wonen in het 'rijke gedeelte', ook wel area 47 genoemd. Hier staat dan ineens een mega groot stadion, die de Chineze hebben laten bouwen, en hele mooie huizen! Het is heel raar om ineens tot de rijke mensen tebehoren.

In huis was het gelijk raak, geen stroom. We hebben dus gekookt op een gasplaat en met kaarsen en zaklampen de boel verlicht. En ik zal je vertellen, dat heeft echt wel wat!

Dinsdag kregen we een citytour van Elena. Het avontuur begon al met de heenreis. Hier bestaat het vervoer uit minibusjes, tuktuks en fietstaxi's (dan stap je dus gewoon bij iemand achterop de fiets). Ik maak vooral gebruik van de minibusjes, die zijn het goedkoopste en komen overal langs. Maar goed, als je denkt dat in nederland de bussen en treinen vol zitten, hier kunnen ze het nog stukken beter. Je word dus gewoon in een busje gepropt waar eigenlijk 6 mensen achterin passen, maar ze hier er makkelijk 12 in krijgen. Lekker knus!

De citytour was erg indrukwekkend! Iedereen geeft je een hand en vraagt hoe het met je gaat. En wanneer je over de markt lopen, komt iedereen direct op je afgestormt om zijn/haar producten te verkopen. Ik ben hier immers 'rijk'. Aan aandacht dus totaal geen geHet buitenleven hier heeft ook echt wel wat! Mensen zijn dan wel arm, maar iedereen kent elkaar, is betrokken met elkaar en wil elkaar helpen. Wij leven veel meer het individualistische leven en alles is gestructureerd. Hier is het allemaal heel relaxt.

Woensdag ging ik voor het eerst naar mijn project samen met Janneke (mijn begeleider vanuit Doing Goood) om te kijken hoe het eruit ziet.Ik keek mijn ogen uit. Die kinderen, zolief. Mijn project bestaat uit een kleuterschool waar in de ochtend les gegeven wordt, een meidenhuis voor meiden de half of geheel wees zijn en een huis voor de overige kinderen die deels of geheel wees zijn. Het ziet er allemaal vrij goed uit voor Malawiaanse begrippen.

In de avond kregen we voor het eerst te maken met een mega regenbui! Dan kan je elkaar dus gewoon niet meer verstaan. De stroom deed het ook niet dus daar zaten we weer, met kaarsen aan en een boekje erbij. Heel sfeervol! Ondertussen waren er ook nog4 andere meiden bij gekomen. Heel gezellig :)

Donderdag ging ik voor het eerst alleen naar het project. Vooral het vervoer vond ik best spannend, gelukkig is dit goed verlopen en ik word er ook steeds handiger in. Iedereen wil jou als blanke natuurlijk in zijn busje hebben. Dus ik heb genoeg keuze om in te stappen en dan moet je nog even goed onderhandelen over de prijs. Dit staat hier namelijk niet vast. Het is best leuk om te doen, een beetje afdingen en je glimlach gebruiken om de prijs te verlagen. Bij de blanken proberen ze immers toch een groter bedrag eruit te krijgen.

In de ochtend was ik lichtelijk in shock bij het zien van het lesgeven aan de kleuters. De juf was heel streng, wanneer een kind zijn/haar mond niet hield moesten ze bij de juf komen en ging zij met een schaarvoor de monden van de kinderen. Ook moeten alle kleuters omstebeurt op staan om het ABC hardop te dreunen. Zelfs de kleine kinderen. Ik had medelijden met de kinderen en probeerde ze stiekem een beetje te helpen. Ik wist dan ook direct wat mijn doelis voorde komende twee maanden: een beetje positiviteit in de groep brengen! Verder wil ik de juf ook helemaal niet onderuit halen! Ze heeft zelf geen opleiding ervoor gedaan en probeert deze kinderen wel iets bij te brengen! In een klein klasje en met heel weinig materialen!

Op een gegeven moment zijn de juffen klaar met de kinderen,dan gevenze de kinderen een boekje en gaan ze zelf lekker slapen. Ik heb de kinderen dus maar mee naar buiten genomen en spellen met ze gedaan. Ze vonden het geweldig!

De middag is heel leuk met de oudere kinderen! Die komen rond 1 uur van school vandaan en spreken allemaal aardig engels. Ik ben ook gelijk 'aunti Tessa' voor ze. We hebben allerlei spellen gedaan en de kinderen zijn helemaal weg van me. Ik ben immers de enige die ook echt iets met ze onderneemt. De andere moeders zijn voor het maken van eten, wat in dit land toch op nummer 1 staat en wat ook het meest noodzakelijke is. In Nederland is eten vanzelfsprekend, maar hier moet er nog heel hard voor gewerkt worden!

In de avond zijn we uit eten gegaan met de meiden en Janneke. Heel gezellig! Je kunt hier lekker eten!

Vrijdag op het project heb ik al een les gegeven aan de kleuters. Ik wil ze toch proberen om wat bij te brengen. Het initiatief moet hier echt vanuit jezelf komen, anders gebeurt er vrij weinig. Soms gaan de juffen ook gewoon weg uit de klas, en dan staan je er alleen voor. Alle creativiteit komt dan vanuit je tenen naar boven. Ik verbaasde me er zelf over wat ik allemaal nog uit de kast wist te trekken om de kinderen wat bij te leren!

Zaterdag zijn we naar de markt geweest met z'n 5e. En ojaa, dat is wat voor de bevolking hier. Een goudmijn die aan komt wandelen. Iedereen komt weer op je afgerend en wil met je praten. Ik ben al een beetje ingeburgerd en maak er gewoon allemaal grappen van. Dat vinden ze wel leuk.We hebben in ieder geval erg gelachen met de locale mensen!

Nu ga ik lekker naar het zwembad want de zon schijnt eindelijk!

Liefs , Tessa!

Laatste berichtje vanuit Nederland

Hoi allemaal!

Ik wil julliebij deze nogeven bedanken voor de lieve berichten en leuk dat jullie me volgen!

Alles is ingepakt (en de koffer nog dichtgekregen ook).Vandaagvlieg ik dan toch echt naar Malawi, met een overstap op München en Johannesburg. Een hele reis van ongeveer 18 uur. Het is mijn eerste grote reis naar de andere kant van de wereld en alleen, dus dat is best spannend kan ik je vertellen.

Volgende weekmijn eerste blog vanuit Malawi met al mijn avonturen! Het is nu nog heel onwerkelijk dat ik daar morgen ben!

Liefs, Tessa

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Tessa